10 jaar geleden genoten mijn vrouw en ik van de adembenemende schoonheid van Petra, één van de zeven wereldwonderen in Jordanië. De Siq-kloof had ons al betoverd… Maar het grappigste hoogtepunt moest echter nog komen: de klim naar het klooster bovenop de berg.
Terwijl we ons stijl omhoog een weg baanden door de verzengende hitte, begon ik net zoals iedereen al snel te puffen… Eenmaal boven aangekomen was de beloning groot. Het uitzicht was werkelijk fenomenaal. En zoals het wel vaker gaat, moet je ooit weer naar beneden.
We maakten een eerste bocht tijdens de afdaling en daar stonden ze; een groep Amerikaanse toeristen, hijgend en bezweet. Ze waren er bijna. Zo dichtbij, het klooster lag slechts 20 meter verderop. Ze keken me oververhit aan en vroegen: “Is het nog ver?”
Zonder aarzelen en met een ondeugende glimlach zei ik: “Valt mee, je bent halverwege!”
Dat is toch spannender dan de waarheid, niet? Ik zag letterlijk de moed in hun schoenen zakken. Ze aarzelden, keken naar elkaar en discussieerden om rechtsomkeer te maken, om na een moment van bezinning toch de moed te vinden om door te zetten.
Wat was ik graag getuige geweest van hun blik 20 meter verderop als ze het klooster zouden zien! De hele weg naar beneden genoten Ann en ik van mijn grap met een brede grijns op ons gezicht. Diezelfde grijns heb ik nu ook als ik dit schrijf…
Grijnzen doe ik ook als ik andere ondernemers zie en vraag hoe hun ondernemende tocht meevalt. In 75% van de gevallen krijg je “druk druk druk” te horen en dan denk ik “arme stakkers”.
Eerlijk, 10 jaar geleden – voor UPspace – zou ik dat ook gezegd hebben. Mijn dagen zaten overvol, zonder focus, rennen en brandjes blussen.
Blij dat deze periode achter me ligt! Ik ben veel rustiger geworden, werk meer gefocust… Blij dat ik niet meer “druk druk druk” moet antwoorden, maar volop kan melden dat ik een mooie balans heb gevonden in mijn ondernemende tocht.
Ik vertel graag over dit evenwicht in mijn keynote “Mens Stoor Me Niet”, die je kan boeken voor je event of om een teambuilding inhoud te geven.”
